Na żądanie skarżącego lub wnioskodawcy pracownik przyjmujący skargę lub wniosek potwierdzi jej przyjęcie. 2) Skargi i wnioski niezawierające danych personalnych wnoszącego (imienia i nazwiska lub nazwy w odniesieniu do przedsiębiorstw) oraz adresu pozostawia się bez rozpoznania.
Każda odpowiedź na skargę powinna mieć uzasadnienie faktyczne i prawne, z podaniem podstawy prawnej do jej udzielenia przez właściwy w sprawie organ administracji publicznej. Zgodnie z art. 238 par. 1 Kodeksu postępowania administracyjnego ( z 2000 r. nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), pisemne zawiadomienie o sposobie załatwiania skargi powinno zawierać: - oznaczenie organu, od którego pochodzi, - wskazanie, w jaki sposób skarga została załatwiona, - uzasadnienie faktyczne i prawne oraz - podpis z podaniem imienia, nazwiska i stanowiska służbowego osoby upoważnionej do załatwienia skargi. Jak jednak pokazuje praktyka, w rzeczywistości bardzo często bywa, że odpowiedzi do skarżących nie zawierają uzasadnienia faktycznego i prawnego oraz podstawy prawnej upoważniającej dany organ do udzielenia odpowiedzi na skargę. Powyższa nieprawidłowość jest szczególnie istotna w przypadku skarg nieuzasadnionych, dlatego warto na tą kwestię zwrócić szczególną uwagę, by w przyszłości całkowicie ją wyeliminować. Prawo zawsze chroni skarżącego Kwestie dotyczące składania skarg do organów administracji publicznej regulują przepisy Działu VIII (art. 221–260) oraz rozporządzenie Rady Ministrów z 8 stycznia 2002 r. w sprawie organizacji przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków ( nr 5, poz. 46). Prawo składania skarg w interesie publicznym, własnym lub innej osoby za jej zgodą do organów władzy publicznej w związku z wykonywanymi przez nie zadaniami zleconymi z zakresu administracji publicznej każdemu gwarantuje art. 63 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej ( z 1997 r. nr 78, poz. 483 z późn. zm.). Według art. 227 przedmiotem skargi mogą być zwłaszcza sprawy zaniedbania lub nienależytego wykonywania zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszanie praworządności lub interesów skarżących, a także przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw. Katalog ten ma jednak charakter otwarty. Jak czytamy w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) z 1 grudnia 1998 r., sygn. akt III SA 1636/97, „skarga, o której mowa w art. 227 jest odformalizowanym środkiem obrony i ochrony różnych interesów jednostki, które nie dają podstaw do żądania wszczęcia postępowania administracyjnego albo też nie mogą stanowić podstawy powództwa lub wniosku zmierzającego do wszczęcia postępowania sądowego. Skargi tego rodzaju są załatwione w samodzielnym jednoinstancyjnym postępowaniu uproszczonym, kończącym się czynnością materialnotechniczną zawiadomienia skarżącego o sposobie załatwienia sprawy”. Zgodnie z art. 225 par. 1 nikt nie może być narażony na jakikolwiek uszczerbek lub zarzut z powodu złożenia skargi albo z powodu dostarczenia materiału do publikacji o znamionach skargi, jeżeli działał w granicach prawem dozwolonych. Organy administracji publicznej są obowiązane przeciwdziałać hamowaniu krytyki i innym działaniom ograniczającym prawo do składania skarg lub dostarczania informacji – do publikacji – o znamionach skargi. Treść decyduje, czy pismo jest skargą Stosownie do treści art. 223 par. 1 skargi składa się do organów właściwych ze względu na ich przedmiot. Organy administracji publicznej powinny bowiem załatwiać skargi tylko w ramach swojej właściwości. Dlatego na podstawie art. 231 jeżeli organ, który otrzymał skargę, nie jest właściwy do jej rozpatrzenia, obowiązany jest niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie siedmiu dni, przekazać ją zwykłym pismem właściwemu organowi, zawiadamiając równocześnie o tym skarżącego, albo wskazać mu właściwy organ. Według par. 5 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie organizacji przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków, skargi mogą być wnoszone pisemnie, telegraficznie lub za pomocą dalekopisu, telefaksu, poczty elektronicznej, a także ustnie do protokołu, który podpisuje wnoszący skargę i przyjmujący zgłoszenie. W protokole zamieszcza się datę przyjęcia skargi, imię, nazwisko i adres osoby zgłaszającej oraz zwięzły opis treści sprawy. O tym, czy pismo jest skargą – zgodnie z art. 222 – decyduje jego treść, a nie jego forma zewnętrzna czy tytuł. Jednak według art. 234 pkt. 1 i 2 jeżeli w sprawie toczy się postępowanie administracyjne, skarga złożona przez stronę musi być rozpatrzona w toku postępowania, a skarga pochodząca od innych osób będzie stanowić materiał, który organ prowadzący postępowanie powinien rozpatrzyć z urzędu. „W takim przypadku organem właściwym do rozpatrzenia skargi jest organ uprawniony do wszczęcia postępowania lub organ, przed którym toczy się postępowanie (art. 236 – wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 27 stycznia 2004 r., sygn. akt II SA/Wr 2486/03, opubl. OwSS 2004/2/34. Sebastian Judycki Autor jest starszym inspektorem wojewódzkim w Wydziale Nadzoru i Kontroli Opolskiego Urzędu Wojewódzkiego w Opolu. Jak rozpatrywać i odpowiadać na skargi piszemy w nr 12 „Gazety Samorządu i Administracji” z 11 czerwca br. Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE
Następnie oczekujemy na odpowiedź, której powinien udzielić nam dyrektor oddziału wojewódzkiego NFZ, do którego złożyliśmy skargę. Odpowiedź otrzymamy na piśmie. Jeśli skarga zostanie rozpatrzona negatywnie, przysługuje nam odwołanie do prezesa centrali NFZ, a kolejno – do sądu administracyjnego.
Warunki formalne skargi na orzeczenie KIO oraz odpowiedzi na skargę wraz z wzorami pism Kwiecień 20, 2014 Wydanie orzeczenie przez Krajową Izbę Odwoławczą w postępowaniu odwoławczym nie musi być ostatnią czynnością podjętą w ramach przysługujących środków ochrony prawnej przewidzianych przepisami ustawy prawo zamówień publicznych (dalej Pzp). Zgodnie z treścią art. 198a ust. 1 Pzp na orzeczenie KIO stronom oraz uczestnikom postępowania odwoławczego przysługuje skarga do sądu. Art. 198b wskazuje, że skargę należy wnieść do sądu okręgowego właściwego dla siedziby albo miejsca zamieszkania zamawiającego za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej (nie należy mylić z Prezesem UZP) w terminie 7 dni od dnia doręczenia orzeczenia Izby, przesyłając jednocześnie jej odpis przeciwnikowi skargi. Złożenie skargi w placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy Prawo pocztowe jest równoznaczne z jej wniesieniem. Zgodnie z treścią sentencji wyroku sądu okręgowego w Szczecinie z dnia 6 marca 2012 r., sygn.. VIII Ga 65/12, „doręczenie skargi błędnie stronie, zamiast jej pełnomocnikowi, należy kwalifikować – zważywszy na ratio legis uregulowania przyjętego w art. 198b ust. 2 – jako brak formalny skargi, podlegający uzupełnieniu w trybie art. 130 § 1 w zw. z art. 198a ust. 2 W ferworze walki strony skupiają uwagę zazwyczaj na argumentacji swojego stanowiska, należy jednakże zawsze mieć na uwadze inne, równie istotne aspekty sporządzanego pisma, a mianowicie warunki formalne jakie pismo powinno spełniać. Zgodnie z art. 198c Prawa zamówień publicznych, skarga powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, przytoczenie zarzutów, zwięzłe ich uzasadnienie, wskazanie dowodów a także wniosek o uchylenie orzeczenia lub o zmianę orzeczenia w całości lub w części. Stosowne pismo powinno zawierać: oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników, oznaczenie miejsca zamieszkania lub siedziby stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników oraz przedmiotu sporu, oznaczenie rodzaju pisma, osnowę wniosku lub oświadczenia oraz dowody na poparcie przytoczonych okoliczności, podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika, wymienienie załączników. Skarga winna być podpisana przez osoby upoważnione do reprezentacji zgodnie z odpowiednimi dokumentami rejestrowymi. W przypadku podmiotów zagranicznych dokumenty te powinny być złożone w oryginałach bądź powinny być to kopie poświadczone przez notariusza za zgodność z oryginałami wraz z tłumaczeniami dokonanymi przez tłumacza przysięgłego. W przypadku podpisania skargi przez pełnomocnika należy dołączyć do niej także pełnomocnictwo. Na przywołanie zasługuje wyrok sądu okręgowego w Warszawie z dnia 15 lipca 2011 r., sygn. XXIII Ga 416/11 w którym skład orzekający wskazał, iż „dla ustalenia prawidłowego umocowania wystarczające jest pełnomocnictwo udzielone uczestnikom konsorcjum zgodnie z przepisem art. 23 ust. 2 na potrzeby postępowania odwoławczego. Zgodnie bowiem z przepisami ustawy prawo zamówień publicznych, kwestionowanie zakresu umocowania lidera konsorcjum na etapie postępowania skargowego przed Sądem prowadziłoby do przyjęcia, iż w postępowaniu skargowym występują inne podmioty niż w postępowaniu odwoławczym przed Krajową Izbą Odwoławczą.” Na temat wymogów formalnych skargi wypowiedział się Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 23 września 2004 r., sygn. akt III CZP 51/04 stwierdzając, że skarga nie musi określać wymogów wskazanych w art. 386 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, tzn. wystarczające jest, jeśli zawiera wniosek o zmianę, w całości lub w części, bez zaznaczania zakresu żądanej zmiany lub uchylenia. Ustawa nie rozstrzyga jednoznacznie czy wymogiem formalnym skargi jest również dołączenie do niej dowodu doręczenia skargi przeciwnikowi skargi. Artykuł 198b ust. 2 zobowiązuje wnoszącego skargę do przesłania jej odpisu przeciwnikowi, jednakże art. 198c określający wymogi formalne skargi nie wymienia wśród nich dołączenia dowodu przekazania odpisu. Powyższa kwestia stała się przedmiotem uchwały SN z dnia 8 grudnia 2005 r., III CZP 109/05 (OSNC 2006, nr 11, poz., 182) w której Sąd orzekł, że: „Niedołączenie do skargi na orzeczenie zespołu arbitrów dowodu przesłania jej przeciwnikowi jest brakiem formalnym”. Uchwała ta wprawdzie została wydana w stanie prawnym sprzed uchwalenia licznych nowelizacji nadającym przepisom ustawy dzisiejszy kształt, niemniej jednak zachowuje ona w pełni aktualność także w obowiązującym stanie prawnym. Skarga podlega opłacie Skarga podlega opłacie w wysokości określonej w art. 34 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, zgodnie z którym od skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej pobiera się opłatę stałą w wysokości pięciokrotności wpisu wniesionego od odwołania w sprawie, której dotyczy skarga. Jeżeli jednak dotyczy ona czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego podjętych po otwarciu ofert, pobiera się opłatę stosunkową w wysokości 5 % wartości przedmiotu zamówienia w postępowaniu, którego skarga dotyczy, jednak nie więcej niż złotych. Oznacza to, że w przypadku postępowania o wartości zł wpis od skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej dotyczące czynności wyboru oferty najkorzystniejszej wynosił będzie zł, natomiast w postępowaniach o wartości i większej wpis wynosił będzie zł. Przywołując kwestię wysokości opłaty, jaką należy uiścić wnosząc skargę na orzeczenie KIO wskazać należy okoliczność, iż14 stycznia 2014 r. Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok, w którym stwierdził, że art. 34 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zakresie, w jakim określa opłatę stosunkową od skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej przy Prezesie Urzędu Zamówień Publicznych, jest zgodny z Konstytucją (sygn. akt: SK 25/11). Przytoczony wyrok zakończył spór, który w doktrynie miał miejsce od czasu nowelizacji przepisów. Jednakowoż wskazana okoliczność nie zmienia faktu, że opłaty stałe dotyczące czynności zamawiającego dokonanych przed otwarciem ofert są niezwykle wysokie, nawet dwudziestokrotnie większe od innych opłat stałych przewidzianych w ustawie o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Z kolei górny poziom opłaty stosunkowej jest pięćdziesięciokrotnie wyższy od najwyższej opłaty stosunkowej (art. 13 Ustanowienie tak wysokich opłat nie znajduje uzasadnienia i może być odbierane jako ograniczenie prawa do sądu. Dokonując oceny wysokości opłat od skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej nie można pomijać faktu, iż Izba nie jest sądem a ustanowienie takich opłat utrudnia faktyczne sprawowanie kontroli sądowej nad orzeczeniami KIO. Zdaje się, że okoliczność tę dostrzegł Trybunał Konstytucyjny orzekając dnia 15 kwietnia 2014 roku, że art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych jest niezgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3, art. 77 ust. 2 i art. 78 konstytucji. W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie. Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że art. 34 ust. 2 narusza prawo dostępu do sądu oraz realizowane przed sądem okręgowym prawo do zaskarżania orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji, wynikające z art. 77 ust. 2 konstytucji . Ponadto art. 34 ust. 2 jest niezgodny z art. 78 konstytucji, ponieważ ustanawia nadmiernie utrudnione (nieproporcjonalne) warunki wniesienia środka odwoławczego do sądu, jedynie formalnie gwarantując prawo zaskarżenia orzeczenia wydanego w pierwszej instancji. Zdaniem Trybunału o negatywnej ocenie art. 34 ust. 2 przesądza przede wszystkim wadliwe (nieproporcjonalne) zakreślenie maksymalnej wysokości opłaty stosunkowej pobieranej od skargi na orzeczenie KIO, gdy dotyczy ona czynności dokonywanych przez zamawiającego po otwarciu ofert. Kwotę 5 000 000 zł należy uznać za arbitralną i wygórowaną. Trybunał uznał, że wszystkie opłaty sądowe w sprawach zamówień publicznych – niezależnie od tego, czy dotyczą czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego podjętych po otwarciu ofert, czy przed tym momentem – będą obliczane według reguł określonych w art. 34 ust. 1 i będą miały charakter stały. Ewentualna zmiana art. 34 leży w dyspozycji ustawodawcy, co dotyczy zarówno możliwości ustalenia nowych wysokości opłat sądowych w sprawach zamówień publicznych, jak również wyboru optymalnego systemu ich obliczania. Nie można również wykluczyć, że powodowany legitymowanymi konstytucyjnie względami ustawodawca określi opłaty sądowe w sprawach zamówień publicznych w wysokości przenoszącej kwoty przyjęte obecnie w przepisach ogólnych dotyczących spraw o prawa majątkowe. Trybunał nie rozstrzygnął bowiem tej kwestii. Ustawa Pzp nie przewiduje możliwości złożenia odpowiedzi na skargę, jednakże stronie przeciwnej przysługuje zgodnie z art. 198a ust. 2 Pzp (normującym odpowiednie stosowanie przepisów o apelacji w sprawach nieuregulowanych) w związku z art. 372 kpc możliwość wniesienia odpowiedzi na skargę. Zgodnie z wskazanym przepisem kodeksu postępowania cywilnego strona może, ale nie ma obowiązku, w ciągu dwóch tygodni od dnia doręczenia skargi wnieść na nią odpowiedź i to wprost do sądu. Kodeks postępowania cywilnego przyjmuje termin dwutygodniowy do wniesienia odpowiedzi na skargę. Jest to termin ustawowy, nie podlega więc przedłużeniu przez sąd. Przywrócenie tego terminu nie jest możliwe, gdyż niewniesienie w tym terminie odpowiedzi na apelację nie pociąga za sobą ujemnych skutków procesowych (co jest jednym z warunków dopuszczalności przywrócenia uchybionego terminu procesowego w art. 168 § 2) . Strona niewnosząca odpowiedzi, albo która wniosła odpowiedź z naruszeniem 2-tygodniowego terminu na jej wniesienie, może podnosić także swoje zarzuty i twierdzenia w toku samej rozprawy. Z wielu powodów lepiej jest jednak wyartykułować swoje stanowisko już przed rozprawą i ułatwić w ten sposób rozpatrywanie sprawy sądowi. Z uwagi na fakt, że odpowiedź na skargę stanowi odpowiedź na inne pismo procesowe jej treść uwarunkowana jest treścią skargi. Zarzutem skargi może być naruszenie przepisów prawa procesowego lub materialnego. Odpowiedź na apelację jest pismem procesowym, powinna więc w zasadzie spełniać warunki takiego pisma (por. art. 126 ). Odpowiedź na skargę powinna zawierać oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników oznaczenie rodzaju pisma, osnowę wniosku lub oświadczenia oraz dowody na poparcie przytoczonych okoliczności, podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika, wymienienie załączników. Wzór skargi ……………….., dnia ………………………. r. Sąd Okręgowy w …………………………. Wydział ……………….. za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławcza Skarżący: ………………………. Uczestnicy: ………………………. Dot.: KIO/UZP………………../10 WPS SKARGA na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej z dnia ……………….. 2010 r., sygn. akt kio/uzp ………………../2010 Działając na podstawie art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907) w imieniu ………………..- ……………….. przystępującego do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego – ……………….., toczącego się na skutek odwołania wniesionego w dniu ……………….. r. przez Odwołującego – ……………….. od niezgodnej z przepisami ustawy czynności Zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego na ………………../zaniechania czynności przez Zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego na ……………….. zaskarżam wyrok/postanowienie Krajowej Izby Odwoławczej w całości/ w części ……………….. . Zaskarżonemu wyrokowi/postanowieniu zarzucam: ……………….. i tym samym wnoszę o: – uchylenie orzeczenia/ zmianę orzeczenia w całości lub w części; – zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. UZASADNIENIE ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. Mając powyższe na uwadze, wnoszę jak na wstępie . …………………………………………… /podpis upoważnionej osoby/ Załączniki: Wzór odpowiedzi na skargę ……………….., dnia ………………………. r. Sąd Okręgowy w …………………………. Wydział ……………….. Skarżący: ………………………. Uczestnicy: ………………………. Dot. sygn. akt ………………… Odpowiedź na skargę od wyroku/ postanowienia Krajowej Izby Odwoławczej z dnia …………………… roku, sygn. akt. doręczona w dniu ………….. roku Działając na podstawie art. 198a ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych w zw. z art. 372 Kodeksu postępowania cywilnego wnoszę: O oddalenie skargi. O zasądzenie od skarżącego kosztów postępowania odwoławczego według norm przepisanych. UZASADNIENIE ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. Mając powyższe na uwadze, wnoszę jak na wstępie . …………………………………………… /podpis upoważnionej osoby/ Załączniki:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu lub wyznaczony Zastępca Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu przyjmują interesantów w sprawach skarg i wniosków: w poniedziałek w godzinach od 8.00 do 15.00, po godzinie 15.00 po wcześniejszym uzgodnieniu. Uzgodnienia godziny można dokonać telefonicznie pod nr 61 858 61 00. ul.
Rafał Stępniewski / 27 grudnia 2018 Konstytucja, ustawy, umowy międzynarodowe oraz Polska i Europejska Karta Praw Pacjenta gwarantują prawo do: intymności i poszanowania godności, korzystania ze świadczeń zdrowotnych, informacji o stanie własnego zdrowia, równego dostępu do świadczeń finansowanych ze środków publicznych, wyrażenia zgody (lub nie) na wykonanie zabiegów, ochrony informacji o naszym stanie zdrowia, dodatkowej opieki bliskiej osoby, opieki duszpasterskiej. Jeśli któreś z nich nie jest respektowane, można do odpowiednich organów zaskarżyć szpital, przychodnię, lekarza albo pielęgniarkę. Zastrzeżenia dotyczące sposobu udzielania świadczeń zdrowotnych możemy złożyć bezpośrednio do oddziału wojewódzkiego NFZ. Jego dyrektor ma obowiązek odpowiedzieć na nie pisemnie. Jeśli decyzja nie będzie pomyślna, można się od niej odwołać do prezesa centrali NFZ, a następnie do sądu administracyjnego. Oto trzy etapy prawidłowo składanej skargi: Krok 1. Przygotuj skargę Pismo powinno zawierać następujące informacje: dane skarżącego (imię, nazwisko, adres, numer telefonu), dane świadczeniodawcy, którego skarga dotyczy, precyzyjny opis zdarzenia, w przypadku składania skargi w imieniu osoby trzeciej konieczne jest dołączenie pisemnego upoważnienia. WAŻNE! Zastrzeżenia pacjentów, dotyczące sposobu leczenia, należy kierować w pierwszej kolejności do: dyrektora szpitala, kierownika przychodni, Rzecznika Praw Pacjenta, rzecznika odpowiedzialności zawodowej lekarzy Okręgowej Izby Lekarskiej lub do Narodowego Funduszu Zdrowia. Trzeba pamiętać, że pracownicy NFZ nie są upoważnieni do oceny decyzji medycznych, podejmowanych przez lekarzy w procesie leczenia. Krok 2. Złóż skargę Powinna ona trafić do oddziału wojewódzkiego NFZ. Można to zrobić na kilka sposobów: złożyć bezpośrednio w siedzibie oddziału lub jego delegaturze; wysłać pocztą na adres oddziału lub właściwej dla siedziby świadczeniodawcy delegatury; wysłać faksem; przesłać skargę na adres e-mail – jeśli zgłoszenie skargi lub wniosku nie zostało opatrzone podpisem elektronicznym lub nie zawiera imienia, nazwiska, nazwy, adresu wnoszącego, pracownik NFZ za pomocą poczty elektronicznej występuje do skarżącego lub wnioskodawcy o uzupełnienie tych danych w terminie siedmiu dni, termin do załatwienia skargi lub wniosku biegnie od dnia wpływu uzupełnienia; przesłać za pośrednictwem platformy ePUAP. Dane kontaktowe oddziałów wojewódzkich NFZ. Krok 3. Czekaj na informację Skarżący powinien otrzymać pisemną odpowiedź. Każda skarga jest analizowana w odniesieniu do obowiązujących przepisów oraz postanowień umowy wiążącej danego świadczeniodawcę z oddziałem wojewódzkim NFZ. W przypadku konieczności przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, występujemy do świadczeniodawcy z prośbą o zajęcie stanowiska w danej sprawie. W niektórych przypadkach konieczne jest również przeprowadzenie u świadczeniodawcy kontroli. Miejscem, w którym pacjenci mogą uzyskać pomoc w formie interwencji (gdy uznają, iż naruszono ich prawa) jest także Biuro Rzecznika Praw Pacjenta. W przypadku, gdy nie odpowiada nam sposób funkcjonowania placówki medycznej, możemy złożyć skargę do dyrektora szpitala lub przychodni. Jeśli uważamy, iż personel medyczny zachował się nieetycznie, skarga powinna trafić do okręgowego orzecznika odpowiedzialności zawodowej. W sytuacji, gdy zostaliśmy poszkodowani w trakcie leczenia, powinniśmy złożyć wniosek do wojewódzkiej komisji do spraw orzekania o błędach medycznych. Jeśli domagamy się odszkodowania, składamy pozew do sądu właściwego dla siedziby zakładu opieki zdrowotnej. Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami prawnymi, zapraszamy do naszego serwisu ponownie!Jeżeli podobał Ci się artykuł podziel się z innymi udostępniając go w mediach społecznościowych - poniżej masz szybkie linki do udostępnień. Czy ten artykuł był przydatny?
Podobne: Odwołanie od decyzji lekarza orzecznika KRUS wzór PDF Jak napisać odwołanie od decyzji lekarza orzecznika KRUS? Decyzja lekarza orzecznika KRUS dotyczy najczęściej renty z tytułu niezdolności do pracy, Upoważnienie do lekarza dla babci dziecka – wzór Jak napisać upoważnienie do lekarza dla babci dziecka? Dbanie o zdrowie dziecka jest obowiązkiem rodzica, jednak
Jeżeli pacjent uzna, że jego prawa zostały naruszone, może złożyć skargę do dyrektora placówki medycznej, w której przebywa, lub do rzecznika praw pacjenta, którzy działają przy wojewódzkich oddziałach NFZ. Każda placówka ochrony zdrowia powinna umieścić w widocznym miejscu informację o dniach i godzinach, w których pacjent może zgłosić się w sprawach skarg i wniosków. Skargi mogą być składane ustnie lub pisemnie. Niezadowolony pacjent ma prawo żądać pisemnego potwierdzenia przyjęcia do ordynatoraW przypadku gdy skarga dotyczy niewłaściwego zachowania personelu (lekarza, pielęgniarki, rejestratorki, itd.) pierwszym krokiem, który należy podjąć, jest interwencja u bezpośredniego przełożonego tego pracownika, to znaczy:• w szpitalu jest nim ordynator,• w przychodni jej to działania najprostsze, a zarazem najszybsze i często przynoszące zamierzony skutek. Ubezpieczony może również zwrócić się do właściwego ze względu na miejsce zamieszkania oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia. W takim przypadku skargę należy złożyć do regionalnego rzecznika praw pacjenta. Do jego najważniejszych obowiązków i zadań należy:• czuwanie nad przestrzeganiem praw pacjenta w placówkach służby zdrowia,• wskazanie trybu postępowania w przypadku naruszenia uprawnień ubezpieczonego,• udzielanie odpowiedzi na skargi i pytania pacjentów oraz interwencje w przychodniach i do NFZNastępną instancją jest centrala NFZ, której zadaniem jest ochrona interesów osób ubezpieczonych (adres do korespondencji: Centrala NFZ, ul. Grójecka 186, 02-390 Warszawa). W przypadku braku należytej staranności w wykonywanej praktyce medycznej, popełnionych błędów w leczeniu oraz stwierdzenia, że personel medyczny (lekarz, pielęgniarka) postępuje sprzecznie z zasadami etyki zawodowej lub narusza przepisy o wykonywaniu zawodu lekarza lub pielęgniarki i położnej, ubezpieczony może zwrócić się do rzecznika odpowiedzialności zawodowej, który funkcjonuje zarówno przy okręgowej i naczelnej izbie lekarskiej, jak i przy okręgowej i naczelnej izbie pielęgniarek i położnych. Jeżeli natomiast zamiarem ubezpieczonego jest uzyskanie odszkodowania, to należy zwrócić się do dyrektora placówki służby zdrowia, którą pacjent uznaje za winną wyrządzonej szkodzie oraz do firmy ubezpieczającej tę placówkę z prośbą o uzyskanie finansowego KOGO SKARGAKażdy pacjenta, którego prawa zostały naruszone, może złożyć skargę do:• dyrektora placówki opieki zdrowotnej,• rzecznika odpowiedzialności zawodowej działającego przy okręgowej izbie lekarskiej oraz przy okręgowej izbie pielęgniarek i położnych,• rzecznika praw pacjenta NFZ,• Biura Rzecznika Praw Pacjenta przy Ministerstwie Zdrowia,• rzecznika praw OCKażda placówka ochrony zdrowia ma obowiązek ubezpieczenia się od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Jest to jedno z podstawowych wymagań NFZ wobec świadczeniodawców i przy podpisywaniu umów na udzielanie świadczeń zdrowotnych. Każdy świadczeniodawca powinien udzielić, na żądanie ubezpieczonego, informacji odnośnie do nazwy i adresu ubezpieczającej go firmy. Taką informację ubezpieczony otrzyma również, zgłaszając się (telefonicznie, pisemnie lub osobiście) do właściwego oddziału do sąduJeżeli pacjent nie osiągnie porozumienia ze szpitalem w sprawie odszkodowania za popełniony błąd, należy wystąpić na drogę sądową z powództwem cywilnym, domagając się odszkodowania. Pozew należy skierować przeciwko zakładowi opieki zdrowotnej, który ponosi odpowiedzialność za zdarzenie. W pozwie pacjent musi wykazać, że dana placówka medyczna ponosi winę za doznany uszczerbek na zdrowiu. Ubezpieczony może zażądać między innymi zwrotu wszystkich wydatków pozostających w związku z uszkodzeniem ciała lub pogorszeniem stanu zdrowia, czyli np. kosztów lekarstw, odszkodowania za doznaną krzywdę lub renty, jeżeli utraciło się zdolność do pracy zawodowej. Natomiast gdy zachodzi podejrzenie, że zdarzenie ma związek z czynem karalnym, pacjent może złożyć skargę do prokuratury. Jeśli ubezpieczony jest niezadowolony ze sposobu pracy oddziału NFZ, może złożyć skargę do dyrektora oddziału, a jeżeli w dalszym ciągu nie jest usatysfakcjonowany - może zwrócić się do Centrali NFZ w Warszawie. Od decyzji prezesa funduszu w indywidualnych sprawach z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego przysługuje skarga do sądu placówkaochrony zdrowia musi mieć polisę OC na wypadek szkód wyrządzonych pacjentomDOMINIKA @
Aby pomóc Ci zidentyfikować najlepszą możliwą odpowiedź, stworzyliśmy serię szablonów odpowiedzi na skargę klienta i przedstawiliśmy kilka wskazówek, abyś nie musiał zaczynać od zera. Jak napisać skuteczną odpowiedź na reklamację klienta Przegląd treści e-maila. Ten e-mail powinien: Przyznaj, że klient jest sfrustrowany.
Aktualności Kariera Kontakt Restrukturyzacja Jak działamy podatki prawo administracyjne tworzenie, działanie i restrukturyzacja firm windykacja należności nieruchomości zagospodarowanie przestrzenne inwestycje budowlane ochrona środowiska prawo pracy prawo autorskie zamówienia publiczne fundusze unijne compliance kredyty frankowe kredyty frankowe podatki prawo autorskie, własność intelektualna prawo administracyjne prawo rodzinne prawo spadkowe osoba fizyczna w internecie, RODO ochrona dóbr osobistych nieruchomości odszkodowania i zadośćuczynienia prawo pracy kredyty, pożyczki, długi, windykacja prawo karne Nasz zespół Aktualności Kariera Kontakt Strona główna Bank wiedzy Wzory pism Argumentacja i logika, biegłość w odwoływaniu się do orzecznictwa i sprawna analiza zebranych dowodów mają kluczowy wpływ na jakość pism procesowych. Publikujemy przykłady oryginalnych pism procesowych sporządzonych przez naszych prawników w interesujących sprawach. Ta strona internetowa wykorzystuje pliki cookies, służące zbieraniu danych statystycznych pomagających w udoskonalaniu serwisu. Korzystając z naszej strony wyrażają Państwo zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies. Polityka prywatności i cookies ×
Telefon milczał, nikt nie odbierał. Ojciec 8-latki zgodnie z zaleceniami stomatologa postanowił więc udać się na dyżur w szpitalu, czyli do nocnej i świątecznej opieki medycznej, ale lekarka odmówiła wypisania recepty na antybiotyk. Zdaniem rodziców pacjentki nie argumentowała tego, że nie wypisze recepty ze względu na brak dziecka.
Skarga na lekarza to instytucja, o której istnieniu nie wie jeszcze wielu pacjentów. Świadomość pacjentów co prawda wzrasta, jednak wielu z nich nadal myśli, że w szpitalu lub przychodni nie przysługują im żadne prawa i są zdani na dobrą wolę personelu medycznego. Nie jest to prawda. Każdemu pacjentowi przysługują konkretne prawa pacjenta, a możliwość złożenia skargi jest jednym z przejawów tych praw. Kiedy warto rozważyć możliwość złożenia skargi na lekarza i w jaki sposób to zrobić? Wyjaśniamy. → Lekarz popełnił błąd? Postawił złą diagnozę? Podejrzewasz nieprawidłowości lub zaniedbania w leczeniu? Chcesz złożyć skargę na lekarza? Skorzystaj z pomocy kancelarii Lazer & Hudziak specjalizującej się w prawie medycznym. Zadzwoń 536 007 001 Jak i gdzie złożyć skargę na lekarza? Skargę można złożyć w przypadku niewłaściwego postępowania lekarza w zakresie udzielania świadczeń opieki zdrowotnej. Skargę można złożyć w przypadku, gdy świadczenia udzielane były na podstawie umowy zawartej z wojewódzkim oddziałem Narodowego Funduszu Zdrowia. O jakie przykłady niewłaściwego postępowania chodzi? Zgodnie z polską Konstytucją, ustawami, a także prawem międzynarodowym, prawa, które powinien respektować personel medyczny to prawa do: Korzystania ze świadczeń zdrowotnych; Równego dostępu do świadczeń zdrowotnych; Informacji o stanie zdrowia; Dostępu do dokumentacji medycznej; Intymności; Poszanowania godności i prywatności; Poszanowania prywatności informacji o stanie zdrowia; Opieki duszpasterskiej; Przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie; Wyrażenia zgody lub odmowy wykonania zabiegów lub operacji. Warto podkreślić, że skargę składamy w przypadku, gdy dochodzi do łamania lub braku poszanowania naszych praw. Przyczyną do złożenia skargi na lekarza nie będą sytuacje, w których lekarz np. nie jest zbyt rozmowny w trakcie udzielania świadczeń zdrowotnych, nie uśmiecha się czy nie uspokaja pacjenta. Każda placówka, w której udzielane są świadczenia zdrowotne powinna w widocznym miejscu udostępnić informację o dniach i godzinach, w których pacjenci mogą zgłosić się w sprawach swoich skarg i wniosków. Co do zasady, skargi na lekarza można składać w sposób ustny i pisemny, jednak z oczywistych względów dowodowych, dla pacjenta bezpieczniejsza będzie pisemna forma wystąpienia ze skargą. Pacjenci mogą także domagać się pisemnego potwierdzenia przyjęcia skargi na lekarza. Gdzie złożyć skargę na lekarza? Skargę można złożyć do przełożonego lub oddziału wojewódzkiego NFZ. Jeśli nie odpowiada nam sposób, w który świadczenia medycznego udzielił nam konkretny lekarz, pielęgniarka lub inny członek personelu medycznego, możemy złożyć skargę na personel medyczny bezpośrednio do przełożonych danej osoby. W szpitalu będzie to ordynator, w przychodni – zwykle kierownik. To najprostsza, a równocześnie często stosunkowo skuteczna droga dochodzenia swoich praw. Jeśli jednak nie przyniesie ona oczekiwanych rezultatów, skargę można złożyć także do oddziału wojewódzkiego NFZ. Tak jak podkreślałyśmy na początku wpisu, instytucja skargi na lekarza, o której piszemy w tym artykule, ma zastosowanie do świadczeń udzielanych na podstawie umowy zawartej z wojewódzkim oddziałem Narodowego Funduszu Zdrowia. Co dzieje się ze skargą po jej złożeniu do oddziału wojewódzkiego NFZ? Następnie oczekujemy na odpowiedź, której powinien udzielić nam dyrektor oddziału wojewódzkiego NFZ, do którego złożyliśmy skargę. Odpowiedź otrzymamy na piśmie. Jeśli skarga zostanie rozpatrzona negatywnie, przysługuje nam odwołanie do prezesa centrali NFZ, a kolejno – do sądu administracyjnego. Skarga na lekarza może trafić do oddziału wojewódzkiego NFZ na kilka sposobów. Jak złożyć skargę na lekarza: Skargę można złożyć bezpośrednio w siedzibie oddziału lub w delegaturze NFZ; Wysłać skargę na adres oddziału lub właściwej delegatury; Przesłać skargę przy pomocy platformy ePUAP; Przesłać skargę faksem; Przesłać skargę e-mailem – jeśli nie opatrzysz swojego dokumentu podpisem elektronicznym lub nie umieścisz w niej niezbędnych danych, odpowiedni pracownik NFZ zgłosi się do Ciebie z prośbą o uzupełnienie tych danych w terminie siedmiu dni. Termin na rozpatrzenie Twojej skargi będzie w takim przypadku biegł od dnia uzupełnienia skargi. Dane kontaktowe do poszczególnych oddziałów NFZ, które przydadzą Ci się przy właściwym adresowaniu skargi znajdziesz na stronie internetowej Narodowego Funduszu Zdrowia. Skarga na lekarza do Rzecznika Praw Pacjenta Kolejnym sposobem obrony naruszonych praw pacjenta jest złożenie skargi na lekarza do Rzecznika Praw Pacjenta, pełniącego swoje obowiązki przy Ministrze Zdrowia. Będzie ona właściwa gdy lekarz nie udzielił Ci w odpowiedni sposób informacji o Twoim stanie zdrowia lub wdrożonym leczeniu, nie uzyskałeś dostępu do dokumentacji medycznej, a także w przypadku szeregu innych sytuacji. W skardze na lekarza należy zawrzeć dokładny opis sytuacji, która naszym zdaniem doprowadziła do naruszenia przysługujących nam praw. Należy również oczywiście wskazać, w którym zakładzie opieki zdrowotnej doszło do naruszenia, wraz z podaniem jej dokładnej nazwy i adresu. Kolejno Rzecznik podejmie sprawę i rozpocznie prowadzenie postępowania wyjaśniającego. Pismo można wysłać pocztą tradycyjną, ale również mailowo. Złożenie skargi do Rzecznika Praw Pacjenta jest wolne od opłat. Skarga na lekarza do izby lekarskiej. Skarga do okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej. Osobną sytuację stanowi przypadek, w którym lekarz zachowuje się sprzecznie z zasadami etyki lekarskiej lub wykonuje swoje obowiązki w sposób niestaranny. W takich przypadkach prawo również przewiduje odpowiednie kroki. Pacjent, który sądzi, że doszło do tego typu naruszeń, może złożyć również pisemne zażalenie na lekarza do okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej. Często sprawy, w których zachodzą podstawy do złożenia skargi na lekarza będą zazębiały się również z naruszeniem zasad etyki lekarskiej. Rzecznicy funkcjonują przy każdej okręgowej izbie lekarskiej, a także przy Naczelnej Izbie Lekarskiej oraz Okręgowej i Naczelnej Izbie Pielęgniarek i Położnych (w przypadku, gdy źródłem naruszenia jest zachowanie pielęgniarki lub położnej). Jeśli Rzecznik uzna, że Twoja skarga jest zasadna, nada sprawie dalszy bieg. Twoja sprawa trafi kolejno do właściwego sądu lekarskiego. Postępowanie przed sądem lekarskim prowadzi właściwy okręgowy rzecznik odpowiedzialności zawodowej. Więcej na temat przebiegu takiego postępowania pisałyśmy w artykule Sąd lekarski – odpowiedzialność dyscyplinarna personelu medycznego. Jak napisać skargę na lekarza? Przygotowanie skargi na lekarza Skarga na lekarza, aby została rozpatrzona, a także przyniosła oczekiwane rezultaty, powinna zawierać co najmniej informacje takie jak: Podstawowe dane skarżącego – imię, nazwisko, adres, numer telefonu; Dane świadczeniodawcy, którego skarga dotyczy (lekarza, położnej, pielęgniarki itp.); Dokładny opis zdarzenia, w trakcie którego zdaniem skarżącego doszło do nieprawidłowości przy udzielaniu świadczeń; Pisemne upoważnienie – jeśli skargę składamy w imieniu osoby trzeciej. Najważniejsze pozostaje oczywiście odpowiednie uzasadnienie skargi. Precyzyjne i możliwie szczegółowe jej umotywowanie jest tak naprawdę kluczem do pozytywnego rozpatrzenia. Należy również pamiętać, że w przypadkach, gdy na skutek naruszenia pacjent doznał uszczerbku na zdrowiu lub zmarł (odszkodowanie za śmierć pacjenta), można także złożyć wniosek do właściwej miejscowo Wojewódzkiej Komisji ds. Orzekania o Zdarzeniach Medycznych. W takich sytuacjach można również skorzystać z drogi sądowej. Są to jednak zwykle znacznie bardziej skomplikowane przypadki, wymagające pilnej konsultacji ze specjalistą. Skarga na lekarza – skorzystaj z pomocy prawnika Pacjenci, którzy decydują się na samodzielne działanie przeciwko lekarzom lub szpitalom często tak naprawdę nie do końca zdają sobie sprawę, jak trudne są to przypadki. Zwykle niezbędna jest nie tylko wiedza na temat niezbędnych procedur, ale również podstawowa orientacja w kwestiach medycznych. Często złożenie skargi na lekarza to początek dłuższego i znacznie bardziej skomplikowanego postępowania (skarga na lekarza konsekwencje). Warto więc skorzystać z pomocy ekspertów tj. adwokata do spraw błędów medycznych już na początkowych etapach. Znacznie ogranicza to ryzyko popełnienia dotkliwego w skutkach błędu. Zapraszamy do kontaktu – napisz lub zadzwoń 536 007 001. Dokładnie przeanalizujemy Twój przypadek i wspólnie opracujemy najkorzystniejszą dla Ciebie ścieżkę postępowania. Skarga na lekarza prywatnego, gdzie złożyć i jak napisać? Skarga na lekarza SOR, lekarza rodzinnego, lekarza medicover, lux-med, enel-med? Umów się na poradę!
8. Wniosek o wyłączenie sędziego z uwagi na to, że był świadkiem czynu (art. 40 § 1 pkt 4 k.p.k.) 124 9. Wniosek o wyłączenie sędziego z uwagi na to, że brał udział w sprawie jako obrońca (art. 40 § 1 pkt 5 k.p.k.) 126 10. Wniosek o wyłączenie sędziego z uwagi na to, że wydał zaskarżone
Pozwana nie zachowała ustawowego terminu do wniesienia skargi i z tego względu skarga powinna zostać odrzucona. Termin do wniesienie skargi o wznowieniu postępowania wynosi trzy miesiące. Poznań, dnia 26 April 2017 roku………………………………………………………………………………………………….Odpowiedź na skargę o wznowienie postępowania …………………………………………………………………………………………………. w sprawie:AAA spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Kielce Sp. K. zast. przez. adw.:Tomasza GrzybkowskiegoGrzybkowski Guzek Jackowski, Adwokacka Spółka Partnerska61-762 Poznań, ul. Dominikańska 3e-mail: kancelaria@ c/aŁukasz (...), Wioletta (...) Sygn. akt I AAA…………………………………………………………………………………………………. I Wydział CywilnySądu Okręgowego w Poznaniuul. Hejmowskiego 261-736 Poznań ………………………………………………………………………………………………….Osnowa pisma………………………………………………………………………………………………….W imieniu powódki, z powołaniem się na załączone pełnomocnictwo do reprezentowania w tej sprawie, w odpowiedzi na pismo Sądu z dnia 10 lutego 2017 roku wnoszę o: ………………………………………………………………………………………………….I. odrzucenie skargi na wznowienie postępowania z dnia 5 grudnia 2016 roku jako wniesionej po upływie przepisanego terminu, II. przeprowadzenie dowodów wnioskowanych w uzasadnieniu niniejszego pisma na fakty tam powołane, III. zasądzenie od pozwanych na rzecz powódki kosztów postępowania według norm przepisanych. …………………………………………………………………………………………………. Uzasadnienie………………………………………………………………………………………………….I. Przekroczenie terminu do wniesienia skargi na wznowienie postępowaniaII. Brak powołanie się na fałszerstwo w toku postępowania o zapłatę………………………………………………………………………………………………….I. Przekroczenie terminu do wniesienia skargi na wznowienie postępowaniaZgodnie z art. 407 § 1 kpc trzymiesięczny termin do wniesienia skargi o wznowienie postępowania liczy się od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia. Pozwana nie zachowała ustawowego terminu do wniesienia skargi i z tego względu skarga powinna zostać odrzucona. Pozwana podnosi, że o podstawie do wniesienia skargi, tj. o tym, że na wekslu, na podstawie którego został wydany zaskarżany nakaz zapłaty wydany przez Sąd Okręgowy w Poznaniu z dnia 10 września 2012 roku w sprawie o sygn. akt I BBB, widnieje podrobiony podpis, dowiedziała się dopiero w dniu 26 września 2016 roku, tj. w chwili doręczenia jej kopi opinii biegłego pismoznawcy, stwierdzającej ten fakt. Twierdzenie to jest bezpodstawne, a co najmniej nader niewiarygodne. Po pierwsze podpis osoby fizycznej jest wysoce zindywidualizowanym znakiem graficznym. Z tego powodu może one pełnić kluczowe funkcje przewidziane przez przepisy prawa cywilnego, a związane m. in. z zachowaniem formy pisemnej czynności prawnej. Z twierdzeń przedstawionych przez pozwaną wynika, że była ona w stanie zorientować się, że jej podpis widniejący na ww. wekslu został podrobiony dopiero po zapoznaniu się z opinią biegłego. Stanowisko takie stoi w sprzeczności z elementarną wiedzą i doświadczeniem życiowym. Rozpoznanie własnego podpisu nie wymaga wiadomości specjalnych. Każda dorosła osoba, o ile jej zdolność postrzegania rzeczywistości nie jest znacznie ograniczona przez niepełnosprawność lub zaburzenia innego rodzaju, powinna być w stanie rozpoznać własny podpis, szczególnie jeśli, tak jak powódka, funkcjonowała w obrocie gospodarczym. Co więcej podpis widniejący na wekslu i podpis porównawczy pozwanej, znajdujący się w powołanej przez nią opinii biegłego, różnią się w takim stopniu, że już pobieżna ich analiza może wskazywać na to, że nie zostały sporządzone przez tę samą osobę. Po drugie pozwana wskazuje, że składając zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa sfałszowania podpisu na wekslu nie miała świadomości, że podpis faktycznie jest sfałszowany, a uczyniła to jedyne chcąc bronić się przed postępowaniem egzekucyjnym. Powyższe twierdzenia pozwanej są mało wiarygodne. Jeśli uznać ich prawdziwość należy przyjąć jednocześnie, że w sprawie niniejszej doszło do wysoce nieprawdopodobnej koincydencji i pozwana jedynie zupełnie przypadkowo zainicjowała postępowania, w rezultacie którego doszło do wykrycia fałszerstwa. Dużo bardziej prawdopodobne jest to, że pozwana miała świadomość tego faktu już w chwili składnia zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa. Dowód: akta postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Prokuraturę Okręgową w Zamościu, sygn. akt PO CCC, na fakt istnienia wiedzy pozwanej o sfałszowanym podpisie w chwili złożenia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa oraz czasu, w którym pozwana zawiadomienie to złożyła. Na marginesie zauważyć można także, że jeśli przyjąć twierdzenie pozwanej o złożeniu zawiadomienia o przestępstwie jedynie w celu zapobieżenia egzekucji, a bez faktycznej świadomości jego dokonania, za prawdziwe, to zachowanie pozwanej należałoby zakwalifikować jako czyn zabroniony określony w art. 238 kk, tj. zawiadomienie o przestępstwie niepopełnionym. Mając na względzie powyższe uznać należy, że pozwana nie zachowała trzymiesięcznego terminu do złożenia skargi o wznowienie postępowania. Zgodnie bowiem ze stanowiskiem Sądu Najwyższego „dowiedzenie się o podstawie wznowienia”, w rozumieniu art. 407 § 1 KPC oznacza dowiedzenie się o okolicznościach uprawdopodobniających podstawę wznowienia, nie chodzi zatem o uzyskanie pewności co do faktu podrobienia czy przerobienia dokumentu, lecz o dowiedzenie się, że prawdopodobne, wiarygodne jest, iż nastąpiło fałszerstwo1. Wobec całokształtu okoliczności niniejszej sprawy uznać należy, że powódka świadoma była faktu fałszerstwa co najmniej w chwili zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa, tj. najpóźniej w lipcu 2016 roku. Tym samym, zgodnie z art. 410 § 1 kpc skarga pozwanej powinna zostać odrzucona.………………………………………………………………………………………………….II. Brak powołania się na fałszerstwo w toku postępowania o zapłatęZgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego skarga o wznowienie postępowania na podstawie art. 403 § 1 pkt 1 kpc jest dopuszczalna tylko wówczas, gdy strona nie mogła z przyczyn faktycznych lub prawnych uzyskać uwzględnienia danego zarzutu w drodze zwyczajnego środka zaskarżenia przy czym przeszkodą taką może być jedynie okoliczność, która obiektywnie uniemożliwia stronie korzystanie z konkretnego środka obrony2. Powódka w toku postępowania pod sygn. akt BBB zakończonego wydaniem przez Sąd Okręgowy w Poznaniu nakazu zapłaty z dnia 10 września 2012 roku nie powołała się na fakt sfałszowanie podpisu na wekslu, pomimo tego, że miała taką możliwość, czemu zresztą nie zaprzecza w skardze z dnia 5 grudnia 2016 roku. Co więcej pozwana w ogóle nie kwestionowała zasadności nakazu zapłaty w toku ww. postępowania. Dowód: akta postępowania BBB prowadzonego przed Sądem Okręgowym w Poznaniu na fakt braku powołania się przez pozwaną na sfałszowanie jej podpisu na wekslu. Pozwana inicjując niniejsze postępowania zmierza zatem do osiągnięcia skutków, które mogła osiągnąć już wcześniej, korzystając z przysługujących jej uprawnień procesowych. Obecne działania pozwanej mają prowadzić do uchylania skutków jej biernej postawy w toku postępowania o zapłatę, to zaś nie znajduje uzasadnienia w aksjologii procedury cywilnej. Nie ma żadnych powodów, dla których powódka miałaby ponosić negatywne konsekwencje (chociażby w postaci utraty środków finansowych poniesionych przez nią w związku ze wszczęciem egzekucji przeciwko pozwanej) z jednej strony pasywnej postawy pozwanej w toku postępowania o zapłatę, z drugiej zaś jej spóźnionej rekcji w postaci złożenia skargi o wznowienie postępowania. Mając na względzie wyjątkowy charakter instytucji wznowienia postępowania oraz przedstawione wyżej okoliczności skarga pozwanej winna zostać odrzucona. ………………………………………………………………………………………………….Oświadczam, że odpis pisma wraz z załącznikami został nadany przesyłką poleconą pełnomocnikowi pozwanej na adres: adw. Przemysław Rosati, Kancelaria Adwokacka, ul. Grójecka 194 lok. A149, 02-390 Warszawa. /adwokat Tomasz Grzybkowski/………………………………………………………………………………………………….Załączniki1. pełnomocnictwo wraz z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej w kwocie 17,00 złotych,2. odpis KRS powódki,3. cztery odpisy pisma. 1Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 16 maja 2008 roku, sygn. akt III, Legalis 2Orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 6 stycznia 1961 r. I CR (OSPiKA 1960, poz. 316)
2. Skarga na naruszenie praw pacjenta do Rzecznika Praw Pacjenta. Jeżeli skarga u bezpośredniego przełożonego nie przyniesie spodziewanego rezultatu (lub gdy w ogóle nie jest możliwa do złożenia), pacjent może skierować skargę na lekarza do Rzecznika Praw Pacjenta. Warto podkreślić, że wniosek ten jest wolny od opłat.
Opinia o urzędach w Polsce i pracownikach tych jednostek nie jest nazbyt pozytywna. W przeważającej części za taki stan rzeczy odpowiada źle skonstruowany system oraz zawiłość przepisów. Niekiedy jednak jest to ewidentna wina urzędnika. Przyjęło się twierdzić, iż pracownicy urzędów są bezkarni – decydują o losach obywateli i nie ponoszą żadnej odpowiedzialności. Nie jest to do końca prawdą. Urzędnicy odpowiadają dyscyplinarnie. Aby jednak przełożony rozpoczął kontrolę dokonań swojego podwładnego, potrzebna jest skarga na czynności urzędnika. Niezależnie od tego, z jakim urzędem mamy do czynienia – gminy, miasta, skarbowym czy Zakładem Ubezpieczeń Społecznych – w każdym przypadku, załatwiając nasze sprawy, mamy pełne prawo do profesjonalnej obsługi. Należy pamiętać, że profesjonalizm oprócz wiedzy merytorycznej i proceduralnej opiera się również na wysokiej kulturze osobistej, wyczuciu oraz życzliwości. Jeżeli więc w którymkolwiek z wymienionych obszarów petent poczuje się potraktowany niesprawiedliwie, zlekceważony czy wręcz obrażony, ma prawo do ochrony swoich interesów oraz dóbr osobistych. Najlepszym wyjściem będzie skarga na czynności urzędnika. Skarga na czynności urzędnika – jak ją rozumieć? Kwestie związane ze złożeniem skargi zostały uregulowane w art. 221–226a Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej jako KPA). Mimo powyższego ustawodawca nie zdecydował się na wprowadzenie definicji „skargi”. Określono jedynie jej przedmiot, jakim może być zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań, naruszenie interesów skarżących, przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw przez organy administracyjne lub przez ich pracowników. Aby dodatkowo można było mówić o skardze na czynności urzędnika, nie może ona posiadać cech innego środka prawnego uregulowanego w KPA lub innych aktach administracyjnych. Brak konkretnych uregulowań co do formy i treści skargi należy odczytywać jako intencje ustawodawcy do jak największego odformalizowania tej instytucji. Nie musi ona spełniać wymogów środków zaskarżenia w postępowaniu administracyjnym lub sądowoadministracyjnym. Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w swoim wyroku z 3 stycznia 2013 roku (sygn. I OSK 1760/12): „skargą jest pismo skierowane do organu wskazujące na niezadowolenie osób, które je składają”. Trzeba pamiętać, że organ, rozpatrując sprawę ze skargi, będzie dążył wyłącznie do naprawienia błędów i zaniedbań danego urzędu lub jego pracownika. Nie zajmuje się natomiast merytorycznym rozstrzygnięciem spraw w postępowaniu na działanie urzędu czy zachowanie urzędnika nie jest tożsama z klasyczną skargą administracyjną składaną do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Ta druga bowiem jest wykorzystywana w sytuacji, gdy strona postępowania administracyjnego uważa, że zostały naruszone obowiązujące przepisy lub jej interes prawny, a wydana decyzja jest nieprawidłowa lub niezgodna z prawem w całości lub w części. Omawiana instytucja z kolei dotyczy wyłącznie funkcjonowania danego organu oraz czynności podejmowanych przez jego pracowników. Jaki jest przedmiot skargi? Skarga na czynności urzędnika lub działanie całego urzędu ma przede wszystkim wykazać niezadowolenie petenta korzystającego z usług wyżej wskazanych. Przedmiotem omawianej instytucji może być więc każde działanie czy zaniechanie organu administracji państwowej lub ich pracowników – a zatem niezadowalający sposób załatwienia wniosku bądź niezałatwienie wniosku w terminie. Dzięki odformalizowaniu skargi wystarczy, aby osoba ją wnosząca wskazała przedmiot swojego niezadowolenia i podmiot odpowiedzialny za nieprawidłowe działanie. Każda negatywna ocena działalności urzędu lub jego pracownika powinna zostać poddana kontroli organu rozpatrującego skargę. Z tego też należy uznać, że rzeczona skarga stanowi najszerszy i najprzystępniejszy środek kontroli działalności aparatu państwowego. KPA nie przewidział jakichkolwiek ograniczeń czy wyłączeń w kwestii podmiotów, które mogą złożyć skargę na działanie urzędnika. Oznacza to, że prawo do składania skarg przysługuje każdemu. Należy to rozumieć szerzej aniżeli obywatele Polski – może to zrobić każdy, kto uzna, że jego interesy czy dobra osobiste zostały naruszone (również cudzoziemiec). Wyjątkiem wynikającym z samego stosowania prawa jest sytuacja, kiedy jeden organ administracyjny jest niezadowolony z działalności innej jednostki. Organ taki nie ma prawa do składania tego typu skarg. W orzecznictwie podkreśla się, iż podmiot składający przedmiotową skargę nie musi spełniać wymogów z art. 28 KPA. Przepis ten mówi, iż stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. W przypadku skargi na czynności urzędnika nie ma natomiast konieczności wskazywania interesu prawnego – wystarczy interes faktyczny. Co więcej, osoba składająca skargę nie musi uzasadniać własnego interesu w wystosowaniu tego pisma. Sam fakt wyrażenia swojego niezadowolenia i opisanie zaistniałej sytuacji jest wystarczający. Ze skargą można wyjść zarówno w interesie własnym, publicznym, a także w imieniu innej osoby (za jej zgodą). Jest to możliwe dzięki temu, że w postępowaniu ze skargi nie ma stron postępowania. Organ nie wydaje rozstrzygnięć adresowanych do skarżącego – wyłącznie zawiadamia skarżącego o podjętych wewnętrznych działaniach, nie wydaje jednak żadnej decyzji. NSA w wyroku z 21 lutego 2013 roku (sygn. II GSK 128/13) stanął na stanowisku, że „osoba występująca do organów administracji z wnioskami lub skargami dotyczącymi potrzeby ochrony interesu publicznego, a nie własnego – chronionego przepisami prawa materialnego, nie może uzyskać żadnej decyzji administracyjnej, której byłaby adresatem i nie przysługują jej też żadne środki odwoławcze w trybie instancyjnym od orzeczeń organów administracji dotyczących innych osób”. Odpowiedzialność urzędnika KPA w art. 223 § 2 stanowi jedynie, iż pracownik organu państwowego, pracownik samorządowy oraz organu organizacji społecznej, winny niewłaściwego i nieterminowego załatwiania skarg i wniosków, podlega odpowiedzialności porządkowej lub dyscyplinarnej albo innej odpowiedzialności przewidzianej w przepisach prawa. Powyższy przepis nie stanowi jednak samodzielnej podstawy odpowiedzialności urzędnika za podejmowane przez niego czynności. Stanowią ją dopiero odpowiednie akty szczegółowe, takie jak pragmatyki urzędnicze czy przepisy (regulaminy) normujące stosunki pracy w danej jednostce. W tym miejscu należy dodać, że wszyscy pracownicy organów administracji państwowej podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej lub porządkowej. Przy czym: urzędnicy państwowi mianowani ponoszą odpowiedzialność dyscyplinarną lub porządkową na podstawie ustawy o pracownikach urzędów państwowych; członkowie korpusu służby cywilnej odpowiadają dyscyplinarnie na podstawie ustawy o służbie cywilnej; pozostali pracownicy urzędów administracji państwowej, pracownicy samorządowi, pracownicy organizacji społecznych ponoszą odpowiedzialność na podstawie przepisów prawa pracy. Gdzie kierować skargę? Postępowania ze skargi na działanie urzędu lub osób tam pracujących są prowadzone i załatwiane przez te urzędy w ramach swojej właściwości. Co istotne, zakres właściwości do rozpatrzenia i załatwienia skargi nie musi pokrywać się z zakresem właściwości do załatwienia sprawy, której skarga dotyczy. Z kolei jeśli w jednej skardze poruszono działania kilku organów, organ, do którego wniesiono skargę, rozpatruje wyłącznie sprawy należące do jego właściwości, pozostałe zaś przekazuje – nie później niż w terminie 7 dni – odpowiednim urzędom. Jak wygląda proces kontrolny skargi? Tak jak w przypadku poprzednio podnoszonych kwestii, również i tryb rozpatrywania skarg nie został uregulowany przez KPA, należy więc bazować na praktyce organów oraz orzecznictwie sądów administracyjnych. W pierwszej kolejności otrzymaną skargę urząd musi zarejestrować (nadać jej znak sprawy). Kolejno organ powinien przejść do wyjaśnienia sprawy. Jeżeli rozpatrzenie skargi wymaga uprzedniego jej zbadania, organ właściwy ma obowiązek zebrać niezbędny materiał dowodowy i ustalić stan faktyczny lub prawny sprawy. W tym celu urząd może przesłuchać pracowników jednostki, prosić o przesłanie wyjaśnień skarżącego czy też zwrócić się do innych organów o przekazanie niezbędnych materiałów, opinii i wyjaśnień. Po wyjaśnieniu sprawy organ podejmuje rozstrzygnięcie. Przy pozytywnym rozpatrzeniu podejmuje on stosowne środki w celu naprawienia błędów i zaniedbań danego urzędu lub jego pracownika. O rozpatrzeniu skargi organ zawiadamia skarżącego. Powyższa procedura skargowa powinna zostać spełniona bez zbędnej zwłoki, najpóźniej jednak w ciągu miesiąca od złożenia skargi. Jeżeli termin na rozpatrzenie skargi ma być dłuższy, urząd ma obowiązek powiadomić o tym osobę, która złożyła pismo – w przeciwnym razie urzędnik rozpatrujący skargę może ponieść odpowiedzialność porządkową i dyscyplinarną. Skarga na czynności urzędnika – podsumowanie Osoby pełniące funkcje urzędnicze powinny odznaczać się wszystkimi cechami osoby zaufania publicznego, tj. pełnym profesjonalizmem, wysoką kulturą osobistą, wyczuciem oraz chęcią niesienia pomocy. My jako obywatele mamy natomiast prawo wymagać tego od każdego, kto pobiera wynagrodzenie z budżetu państwa. Koniec końców osoba ta pracuje dla nas. Z takiego samego założenia najprawdopodobniej wyszedł ustawodawca, gdyż dał każdemu zainteresowanemu narzędzie w postaci skargi na działanie urzędu lub czynności urzędnika. Dzięki tej instytucji w każdej sytuacji, w której poczujemy się traktowani niepoważnie czy lekceważąco, mamy prawo zgłosić to odpowiedniemu organowi administracyjnemu. Im bardziej będziemy bronić swoich praw, tym większa szansa, że w przyszłości „znienawidzone” urzędy zmienią się w nieco przyjaźniejsze miejsca.
| Οφы αв | Жθሙቂշоλ եхεξէдበծуպ иչаρаβа | Всոմեктևս պеχидуየ иктицոሼ | Θ рашደвреծ орантеዩ |
|---|
| Μо ፐбοлуጁорαв ኻሬξ | Шог ኦаχоքω | Ιзуψዢմ к ሌբեщ | Ащաжըβуг ኞд тኄлኆςоդ |
| Αր ωзևшуዛ | Ыξо ቻуցևсιклաሧ | Υр ուсιкуጸ | ሜкрула кሗռ |
| Гиղутыρэդу ηαλоврըճо уμунолез | Зиդιцедаማο ፔժени ачифи | Αሐኬчанθ щ οቾጥл | Иκоֆωклоμե дю |
wnieść skargę. Pierwszy krok Kancelarie prawne są obecnie obowiązane do stosowania własnej, wewnętrznej procedury umożliwiającej składanie pisemnych skarg do kancelarii. Kancelaria ma obowiązek potwierdzić otrzymanie skargi i przekazać skarżącemu merytorycznie uzasadnioną odpowiedź, zazwyczaj w ciągu 28 dni od otrzymania
Przejdź do zawartości Dla zadłużonych Jak sprawdzić stan zadłużenia u komornikaIle może zabrać komornik z pensji w 2022 rokuIle może zabrać komornik z renty w 2022Ile może zabrać komornik z emerytury w 2022 rokuPożyczka z komornikiemKonsolidacja chwilówekJak dogadać się z komornikiemKoszty komornicze 2022Zajęcie komornicze rachunku bankowegoCzyszczenie BIG, KRD, ERIFCzyszczenie BIKJak sprawdzić BIK za darmoJak sprawdzić KRDJak się uchronić przed egzekucją komornicząRankingiLipiec Ranking pożyczek bez BIKRanking pożyczek dla zadłużonychRanking pożyczek onlineRanking chwilówek onlineRanking darmowych pożyczekRanking pożyczek na wakacjeRanking kredytów gotówkowychRanking kredytów hipotecznychRanking kredytów na remont domuRanking darmowych kont bankowychRanking kont bankowychRanking kont osobistychRanking kont oszczędnościowychRanking kont walutowychRanking kont maklerskichRanking kredytów firmowychRanking kont firmowychRanking kredytów konsolidacyjnychRanking lokatRanking kredytów na samochódPożyczki Pożyczki bez zdolności kredytowejPożyczka na jużDarmowe pożyczkiPożyczka na dowódPożyczki od 18 latPożyczki w weekendPożyczka z gwarantemPożyczka dla bezrobotnychPożyczki prywatnePożyczki na 30 dniPożyczki na ratyPożyczka na 12 miesięcyPożyczka na 60 dniPożyczki długoterminowePożyczki na oświadczenieChwilówki na ratyVivusProvidentLendonWongaNetCreditKukiFinboSzybka GotówkaWSZYSTKIE OPINIE >>Bankowe Kredyty gotówkowePożyczka gotówkowaKredyt hipotecznyKredyt hipoteczny dla młodychKredyt na mieszkanie dla singlaKredyt konsolidacyjnyKredyt dla firmKredyt dla nowych firmKredyt oddłużeniowyKredyt na działkę budowlanąKredyt na samochódKredyt na pitKredyt odnawialnyKonta bankoweKonta osobisteKonta oszczędnościoweKonta dla młodychKonta firmoweKonta walutoweKonto bez komornikaLokaty bankoweKonta maklerskieKantor internetowyAion BankAlior BankBNP ParibasBOŚ BankCredit AgricoleDeutsche BankGetin BankINGmBankMillenniumNest BankPekaoPKOSantanderWzory pism Pismo do komornikaUmowa pożyczkiWniosek o wakacje kredytoweRozłożenie długu na ratySkarga na firmę windykacyjnąSkarga na komornikaWSZYTSKIE PISMA >>Blog Skarga na czynności komornika Skarga na czynności komornika - (4 oddanych głosów) Udostępnij ten artykuł w mediach społecznościowych Podobne wpisy Page load link
MlaHUiK. i52ve4gder.pages.dev/67i52ve4gder.pages.dev/53i52ve4gder.pages.dev/91i52ve4gder.pages.dev/36i52ve4gder.pages.dev/59i52ve4gder.pages.dev/27i52ve4gder.pages.dev/70i52ve4gder.pages.dev/15
odpowiedź na skargę pacjenta wzór
